18

Usłyszałam budzik, i tylko się przewróciłam na drugi bok mrucząc pod nosem. Nie wiem kto nastawia go tak wcześnie. O dziwo poczułam jak ktoś wstaje z łóżka, więc podniosłam zaspane oko i zobaczyłam mojego męża, który zaczął się zbierać. Przymknęłam oczy mocniej i odpłynęłam na jakiś czas. Jednak usłyszałam jak ktoś klnie więc podniosłam głowę.

- Co się stało? – westchnęłam

- Przepraszam.  Nie chciałem cię obudzić. – a ja spojrzałam na zegarek na którym widniała godzina szósta

- Adrian, gdzie ty się wybierasz o tak wczesnej porze?

- Umówiłem się z Anabel. Najpierw mamy się rozbiegać, a później popracować.

- O takiej porze? Nie za wcześnie? – westchnęłam przewracając się na plecy

- Jeśli chcemy być najlepsi, musimy. – uśmiechnął się do mnie – Miłego dnia życzę. – dał mi całusa

Przez niego nie mogłam zasnąć. W dodatku spotkanie o tak wczesnej porze z Anabel, jego koleżanką z pracy. To mnie całkowicie wybiło z rytmu, i jak mam na to patrzeć. I po raz pierwszy zostałam zaskoczona. A mianowicie, poczułam, że jestem zazdrosna. Mimo wszystko. Wolałam się na razie nie odzywać. Ale wstałam z łóżka, i wybrałam sobie strój na dzisiejszy dzień. Dzisiaj Pedro miał zająć się mój ojciec, więc nie pozostało mi nic innego jak na niego poczekać. A że miałam jeszcze sporo czasu to odpaliłam swój komputer, i po prostu postanowiłam się trochę odprężyć przed pracą. Sprawdziłam swoje poczty i odpisałam na emaile. Do tego poczytałam wiadomości i z ciekawości poszukałam informacji na temat tej całej Anabel. Tyle tylko, że tak się zaczytałam, że nie usłyszałam nawet  kto wchodzi do domu.

- A ty co? Zmieniasz orientację? – usłyszałam śmiech mojego ojca – Ktoś zostawił otwartą bramę no i drzwi nie były zamknięte.

- Adrian wcześniej wyjechał i pewnie tak się spieszył, że zapomniał.

- Rozumiesz, no ale co takiego ciekawego jest w Anabel De la Vega? Powiem ci, że śliczna.

- Nie przeginaj. – jęknęłam – Poznaj bliska współpracownice mojego męża z którą właśnie jest już od godziny szóstej.

- Zazdrosna. – zaśmiał się – Ale masz powód?

- Powiedział, że będą biegać, a później pracować. – westchnęłam wpatrując się w zdjęcie – Nie wiedziałam, że mój mąż może zacząć biegać.

- Problemy w raju? – zauważył przymykając mi laptopa – Wczoraj wydało mi się, że jest między wami dobrze.

- Było źle, nawet bardzo. Ale jakoś to naprawił. No, ale teraz… Anabel. – wskazałam na laptopa – To  jest idealna dziewczyna dla niego. Szczupła, blondynka. No i co najważniejsze, zna się na piłce tak samo dobrze jak on. A ja? Nic nie wiem, nawet meczy nie oglądam.

- Ale to z tobą żyję a nie z nią. Z drobną brunetką, o prześlicznych oczach. Która zajmuje się jego synkiem.

- Jestem głupia co?

- Nie, ostrożna. Twoja matka też zawsze była zazdrosna i nie odzywała się do mnie przez jakiś czas. Wiedziałem dokładnie kiedy zawiniłem. Ale ty…

- Ja zaczynam od razu gadać. To moja największa wada.  – jęknęłam – Przez to się kłóciliśmy.

- Czasem kłótnia jest zdrowa dla związku. Pogadaj z nim dzisiaj. W końcu jesteś jego żoną, masz prawo wiedzieć jaki jest jego stan zdrowia. A jak nie przejdzie, umów się na kolację z jakimś kolegą. Da to mu do myślenia. No, ale teraz się sprężaj bo nie zdążysz do pracy.

- O matko. – jęknęłam zbierając się – O hej skarbie. – dałam buziaka Pedro który stał w progu w piżamie – dzisiaj zostaniesz z dziadkiem, a mamusia musi już iść.

- A tata?

- Też już pojechał do pracy. Będziemy popołudniu. Jakby co to masz nasze numery, na lodówce jest również do biura i do teściów.

- Poradzimy sobie mamuśka. A teraz uciekaj, praca na ciebie czeka.

Szybko znalazłam się w samochodzie i pojechałam do pracy. W której w sumie nic ciekawego się nie działo. Na dodatek widziałam moją przyjaciółkę, która w  najlepsze sobie flirtowała z naszym kolegą z pracy. Sama westchnęłam i tylko znalazła się w moim gabinecie.

- Co tam stara?

- Jestem w tym samym wieku co ty, więc bez takich mi tu.

- Jak tam sprawy w raju? – zaśmiała się i usiadła na biurku gdzie zobaczyła zdjęcie z meczu – Oho Adrian ma nową na oku?

- Ja ci dam! – oburzyłam się

- Drażliwa. – przyjrzała mi się – Byłaś tylko raz zazdrosna.

- Wiem. – westchnęłam – Ale nie jestem w ciąży. Kiedy mieliśmy problemy, to nie sypialiśmy ze sobą. No, a później obydwoje byliśmy zabezpieczeni.

- Więc mówisz, że bez przyczyny jesteś zazdrosna o swojego męża. I oglądasz jego zdjęcie z jakąś ładną blondynką.

- Dokładnie. Dzisiaj spotkali się o szóstej rano. Na bieganie… a kiedy ja rzuciłam hasło biegi, to tylko rzucił. Że mogę wrócić do tego, ale nie chce. Muszę schudnąć. – warknęłam

- Z czego? Jesteś i tak już drobna. No, ale możesz iść ze mną na basen  i trener na siłowni do której chodzę jest dobry. Idę dzisiaj, więc jak chcesz.

- Nie mogę. Adrian nie powiedział kiedy wróci. A małym zajmuję się mój ojciec. 

- No dobrze. Ale jak coś to daj znać. Idę o siódmej.

Zostałam sama i zastanawiałam się jeszcze nad tym czy czasem nie iść. Ale jednak wróciłam do domu i jak się okazało nikogo nie było. Zdziwiło mnie i to bardzo, więc zadzwoniłam do mojego ojca i dowiedziałam się, że są w parku i zaraz będą wracać. Wysłałam jeszcze sms’a do Adriana o której będzie, i mi napisał, że za godzinę. Dlatego w sumie zdecydowałam, ze pójdę na siłownie. Spakowałam swoją torbę i napisałam do mojej przyjaciółki.

- No, no a mamusia to gdzie się wybiera? – usłyszałam kiedy pakowałam picie

- Hej. – uśmiechnęłam się – I wracam do ćwiczeń. Idę na siłownie.

- Mogę z tobą? – zapytał Pedro tuląc się do mojej nogi

- Oj nie bardzo. Ale obiecuję ci, że jak wrócę to poczytam bajkę. Wybierz którąś dobrze? – na co pokiwał głową – Adrian wróci za pół godziny, więc to on zajmie się małym.

- Rozumiem. – uśmiechnął się do mnie – Mogę zając się wnukiem też jutro?

- Niania? – zdziwiona na niego spojrzałam a on rzucił tylko, że ma urlop – No dobrze. W sumie i tak teraz kogoś szukamy, a nie jest łatwo.

- W takim razie my mile spędzimy dzień, prawda? – uśmiechnął się do Pedro na co pokiwał zadowolony głową – No, a teraz idź poćwicz. Tylko nie przemęcz się.

Jedynie się zaśmiałam i pojechałam na siłownie. Po drodze zobaczyłam Adriana, więc tylko mu pomachałam. Teraz postawiłam na siebie. Nie powiem, ale poczułam się o wiele pewniej kiedy pojawiłam się w spodenkach i obcisłym topie. Już doskonale wiedziałam, dlaczego moja przyjaciółka chodzi właśnie do tej siłowni. Panowie zwracali na nas uwagę i to bardzo, a mnie to się bardzo podobało. Bo wracały do mnie wspomnienia. Po niezłym wycisku wyszłyśmy z siłowni, a ta tylko się zaśmiała.

- Co? Wspomnienia szalonej i samotnej dziewczyny wróciły?

- Tak. Po prostu… mam chcicę i chce dziecko. – jęknęłam – Włączył mi się instynkt przez moją sekretarkę. Tak ładnie wygląda z brzuszkiem.

- Co na to Adrian?

- Niby mówił, że chce. Ale… sama nie wiem.

- Co się z tobą dzieje? Nigdy się tak nie zachowywałaś. Zazdrosna, nie chce rozmawiać z mężem o dziecku. Na pewno nie jesteś w ciąży?

- Na pewno. Chyba wiem kiedy jestem, a kiedy nie. – mruknęłam – Tylko ta Anabel… o szóstej rano to ja się spotykałam tylko na jedno.

- Zapominasz o jednym, twój mąż jest inny. Poznaj tą całą Anabel i dowiesz się jaka jest, i jakie są jego zamiary. A już na pewno jej.

- Dobra uciekam. Obiecałam małemu bajkę. A pewnie po całym dniu z dziadkiem padnie wcześniej.

- Jasne, do jutra. – uśmiechnęła się do mnie co odwzajemniłam

Jednak po drodze zajechałam do apteki i wróciłam do domu. Pedro o dziwo na mnie czekał, więc od razu poszłam do niego i mu poczytałam bajkę. Zasnął tak jak myślałam, czyli dosyć szybko. Więc, aby go nie zbudzić wyszłam z pokoju i poszłam do sypialni. Poszłam do łazienki, wziąć prysznic i przebrać się w piżamę. Z torby gdzie miałam swoje rzeczy wyciągnęłam również test ciążowy. Może wszyscy mają rację… może bez przyczyny nie jestem taka. Tyle tylko, że wynik był negatywny. Tak jak myślałam. Westchnęłam tylko i wyrzuciłam test do kosza. Wyszłam z łazienki i zobaczyłam Adriana, który czegoś szukał.

- Jak biegi?

- Jestem zdecydowanie w tyle. Dziewczyna mnie prześcignęła. – zaśmiał się

- A co na to lekarz?

- Dał mi pozwolenie. – i zadowolony wyciągnął bluzę – No, szukałem jej. Moja ulubiona.

- Ulubiona? Nie znosisz jej. To ja ją lubię i dlatego ją nosiłeś. Bo zawsze ci mówiłam, że pasuje ci i wyglądasz w niej seksownie.

- Przesadzasz. Ale nie wiedziałem, że wracasz do ćwiczeń. Co cię wzięło?

- Nie mogę być w tyle. – wzruszyłam ramionami ścieląc łóżko – Chociaż mój trener bardzo mnie komplementował.

- I tak zawsze byłem lepszy od ciebie. – wystawił mi język

- Teraz to pewnie i Pedro by cię prześcignął. – dogryzłam mu i położyłam do łóżka

- Czy ja wiem, Anabel mnie pochwaliła.

Nic nie powiedziałam, a jedynie zgasiłam światło i ułożyłam wygodnie do snu. Chociaż, Adrian położył się koło mnie i zasnął dosyć szybko. Ale ja nie mogłam, tylko się wierciłam. Miałam za dużo myśli w głowie i wcale nie chciały mnie opuścić.